මම පසුගිය සතියේ නොසිතූ විරූ අපූරු සිදුවීමකට මුහුණ දුන්නා. ඉතා පොඩි සිදුවීමක් වුවත් එය මගේ දවස සම්පූර්ණ කළා. අපේ පාසලේ සනීපාරක්ෂක කම්කරුවෙක් වන අල්ලපු රටේ සේවකයෙක් මට ඔහුගේ ජීවිතයේ බොහොම සුබදායි ආරංචියක් පැවසුවා. සෑම වියපත් පියෙකුගේම හීනයක සුබ නිමිත්තක් ඔහු මා හා බෙදා ගත්තා. මා බෙහෙවින් සතුටු කළ ඔහුගේ වචන ස්වල්පය වුයේ - මට ඉස්කෝලේ ඉන්න හොඳම යාලුවා මිස්නේ, ඉතින් මේක මම ඉස්සර වෙලාම කියන්නේ මිස්ට.
උදේ හවස දැක්කහම ගුඩ් මොනිග් අන්කල් කියනවා හැර, දුටු විට ලෙන්ගතු හිනහවකින් සංග්‍රහ කරනවා හැර ඔහු වෙනුවෙන් වෙන කිසිම උදව්වක් මා ඔහුට කර නැහැ. හැබැයි මම ඔහුගෙන් අඩුම ගානේ සතියකට වතාවක් වත් සැප සනීප, ආගිය විස්තර විමසනවා. මට හිතෙන විදිහට ඔහු මා ඔහුගේ හොඳම මිතුරා ලෙස දකින්න ඇත්තේ මේ නිසා.
මේක බොහොම පොඩි දෙයක් වුනාට මම දකින විදිහට සවිමත් මානව සන්නිවේදන සබඳතා කියන්නේ මහා බල සම්පන්න ඔසුවක්. මේ ලිපිය කියවා අවසන් වී ඔබත් පොඩ්ඩක් හිතන්න ඔබ අතින් මගහැරෙන පොඩි දේවල්ම නොවේද අවසානයේ අර්බුද බවට පත්වන්නේ කියා.
ඉතින් මදක් විමසන්න, කරන්න ඔබ අතින් අතපසු වුන පොඩි පොඩි දේවල් ඔබට සහ ඔබ වටා සිටිනා ඔබේ ආදරනීයයන්ට, සේවකයන්ට, සමාජයට.....
Wow ... ! ! ! So touching story. A simple thing you do for another person might change his/her entire life. :)
ReplyDelete